با مدعی مگو اسرار عشق و مستی تا بی خبر بمیرد در رنج خود پرستی
با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش بیماری اندرین ره خوشتر ز تندرستی
تا فضل و عقل بینی بیمعرفت نشینی یک نکه ات بگویم خود را مبین که رستی
در آستان جانان از آسمان میندیش کز اوج سر بلندی افتی بخاک پستی
عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی
آن روز دیده بودم این فتنه ها که برخاست کز سرکشی زمانی با ما نمی نشینی
خار ارچه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی
صوفی پیاله پیما ساقی قرابه پر کن ای کوته آستینان تا کی دراز دستی
در حلقه مغانم دوش آنسر چه خوش گفت با کافران چه کارت گر بت نمی پرستی
در مذهب طریقت خامی نشان کفر است آری طریق رندان چالاکیست و چستی
سلطان من خدا را زلفت شکست ما را تا کی کند سیاهی چندین دراز دستی
گر خرقه ای ببینی مشغول کار خود باش هر قبله ای که باشد بهتر ز خود پرستی
در گوشه سلامت مستور چون توان بود تا نرگس تو گوید با ما رموز هستی
عشقت بدست طوفان خواهد سپرد ایجان چون برق ازین کشاکش پنداشتی که رستی
از راه دیده حافظ تا دیده زلف پست
با جمله سر بلندی شد پایمال پستی
[ دوشنبه 90/2/26 ] [ 5:53 عصر ] [ هادی گرافبک ]
